Andrzej Pieczyński

---

Życiorys

Andrzej Pieczyński przyszedł na świat 17 grudnia 1956 roku w miejscowości Pobiedziska. Ścieżka jego edukacji rozpoczęła się od studiów z zakresu kulturoznawstwa w Poznaniu, które podjął w latach 1975–1977. Pomimo zaangażowania, nie ukończył ich, decydując się na powrót na ścieżkę edukacyjną w innym kierunku.

Następnie, w latach 1977–1978, poszerzał swoje umiejętności aktorskie, studiując w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. To właśnie tutaj kształtował swoje artystyczne umiejętności, które wkrótce miały przynieść mu pierwsze sukcesy na scenie teatralnej.

Jego debiut teatralny okazał się być istotnym momentem w karierze, kiedy to 16 maja 1979 roku wystąpił na deskach Teatru Narodowego w Warszawie. Wystąpił w spektaklu „Treny” Jana Kochanowskiego, wyreżyserowanym przez znanego reżysera, Adama Hanuszkiewicza. Ten występ otworzył przed nim drzwi do dalszych osiągnięć artystycznych.

W 1982 roku potwierdził swoje umiejętności aktorskie, zdając egzamin eksternistyczny dla aktorów dramatu w Warszawie, co było kolejnym krokiem w jego dynamicznie rozwijającej się karierze artystycznej.

Rok 1999 przyniósł kolejny zwrot w życiu zawodowym Andrzeja Pieczyńskiego, kiedy to zadebiutował jako dramaturg. Jego sztuka zatytułowana „Sierota” ukazała się w październiku 1999 roku w publikacji „Dialog” (10/1999), zdobywając uznanie wśród krytyków teatralnych.

Teatr

Andrzej Pieczyński to wybitny aktor, którego kariera teatralna rozpoczęła się w Teatrze Narodowym w Warszawie, gdzie pracował od 1978 do 1983 roku. Po tym czasie związał się z Teatrem Muzycznym w Gdyni, który był jego miejscem pracy w latach 1983–1993. Następnie, w latach 1989–1992, występował na scenie Theater am Ufer w Berlinie, a po powrocie do Polski w latach 1994–1995 był zaangażowany w Teatr Miejski w Gdyni.

Poza działalnością sceniczną aktor angażuje się także w edukację teatralną. Uczył w Die Etage-Schule für die Darstellenden Künste w Berlinie, gdzie przeprowadzał zajęcia z reżyserii oraz aktorstwa. Dodatkowo jest wykładowcą w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym w Gdyni, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodymi adeptami sztuki aktorskiej.

Filmografia

Andrzej Pieczyński zapisał się w historii polskiego kina jako utalentowany aktor, który odegrał wiele ról w teatrze i telewizji. Jego filmografia obejmuje szeroki wachlarz produkcji, w których wykazał się niezwykłym lekarzem i wszechstronnością w interpretacji postaci. Oto przegląd jego najważniejszych ról w kolejności chronologicznej.

• 1976: Zdjęcia próbne – Paweł Burski,
• 1978: Zielona miłość – Bursztyn,
• 1978: P.S. – Peter Seidel,
• 1978: Nauka latania – Józef Biel, mistrz świata w skokach narciarskich,
• 1979: Dni zemsty (spektakl telewizyjny) – Perrish,
• 1980: Proces (spektakl telewizyjny) – student,
• 1980: Kontrakt – tancerz,
• 1980: Alle meine Mädchen – Ralf Päschke,
• 1981: Don Carlos (spektakl telewizyjny) – Don Carlos,
• 1982: Wielki Szu – taksówkarz Jurek,
• 1982: Noc poślubna w biały dzień – mały student,
• 1983: Tajemnica starego ogrodu – doktor Otrębus,
• 1983: Psychoterapia – Tomek,
• 1983: Der aufenthalt – porucznik straży więziennej,
• 1983: Délibábok Országa – Babczyński,
• 1984: Jeździec na siwym koniu – Hiners,
• 1985: Mordujemy Vivaldiego (spektakl telewizyjny) – Ben,
• 1985: Mokry szmal – mały, człowiek Tokarskiego,
• 1986: Prywatne śledztwo – morderca,
• 1986: Pierścień i róża – poseł króla Padella,
• 1986: Kino objazdowe – kinooperator Miecio Król,
• 1987: Opowieść Harleya – Zdzisiek,
• 1987: Kindheit – Johann,
• 1988: Według przyjaciela (etiuda szkolna) – Judasz,
• 1990: Życie za życie. Maksymilian Kolbe – Marian, były więzień Auschwitz,
• 1992: Jaskinia filozofów (spektakl telewizyjny) – Platon,
• 1993: Tak daleko, tak blisko – Czomsky,
• 1994: Radio romans – ćpun King (odc. 10, 12, 14, 22, 25),
• 1995: Racja głodowa (spektakl telewizyjny) – Grab,
• 1996: Wezwanie – oficer milicji,
• 1996: Opowieści weekendowe – mężczyzna ze Śląska (odc. pt. Damski interes),
• 1997: Sława i chwała – Władek, furman majątku Targowskich, dowódca oddziału AK (odc. 6),
• 1997: Legenda o świętym Wojciechu (spektakl telewizyjny) – Radzym,
• 1997: Kapitan – McKinley,
• 1999: Złotopolscy – szuler (odc. 150),
• 1999: W sierpniu 44-go – chłop,
• 1999: Trzy szalone zera – Rychu,
• 1999: Ogniem i mieczem – Czeremis, sługa Horpyny,
• 2000: Sukces – Andrzej Kramer,
• 2000: Na dobre i na złe – Jan, mąż Grażyny (odc. 12),
• 2001: Quo vadis – chrześcijanin fossor,
• 2002: Pianista – były więzień obozu koncentracyjnego,
• 2002: Sfora – zawodowy morderca pracujący dla Starewicza (odc. 1–5, 7–9),
• 2002: Kariera Nikosia Dyzmy – Stanisław, goryl Kilińskiego,
• 2002: Bez litości – zawodowy morderca pracujący dla Starewicza,
• 2002: Astronom (etiuda szkolna) – naukowiec,
• 2003: Tygrysy Europy – Wojtek, polski gwiazdor mieszkający w Paryżu,
• 2003: Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem – Znosek,
• 2004: Widmos (etiuda szkolna) – widmo,
• 2004: Kryminalni – Euzebiusz „Zebi” Barański (odc. 13),
• 2004: Glina – Zbigniew Czeski (odc. 7),
• 2004: Gabrys (etiuda szkolna) – bezdomny,
• 2005: Boża podszewka II – Łazurko (odc. 2–3),
• 2005: Auschwitz. The nazis & the Final solution – doktor Koso, uczestnik nadzorujący deportację żydów ze Słowacji (odc. 2),
• 2006: Plebania – psychiatra (odc. 752),
• 2006: Inka 1946 (spektakl telewizyjny) – mecenas,
• 2006: Fałszerze – powrót Sfory – zawodowy morderca pracujący dla Starewicza (odc. 5),
• 2006: Fala zbrodni – Cezary Madej (odc. 54),
• 2006–2007: Dwie strony medalu – księgowy mafii (odc. 5, 13, 43, 49),
• 2007: Ulotne (etiuda szkolna) – On,
• 2007: Prawo miasta – taksówkarz (odc. 5),
• 2007: Katyń – żołnierz niemiecki,
• 2007: Doktor Halina (spektakl telewizyjny) – cywil,
• 2007: Daleko od noszy – kontroler Wigoń (odc. 128, 130),
• 2008–2009: Pierwsza miłość – mecenas Zbigniew Wasilewicz,
• 2009: Synowie – Rajmund albo Wiesław Pociepa (odc. 17, 19, 25),
• 2009: Sprawiedliwi – żandarm Bruno (odc. 2, 6),
• 2009: Ostatnia akcja – jubiler,
• 2010: Ludzie Chudego – Wacław Florczyk (odc. 11–12),
• 2012: Prawo Agaty – prokurator (odc. 19),
• 2012: Poczekalnia (etiuda szkolna) – informator,
• 2012: Hotel 52 – Wojciech Rostkowski (odc. 76),
• 2012: Czas honoru – mężczyzna z psem (odc. 56),
• 2013: Menu (etiuda szkolna) – król kuchni,
• 2014: Ojciec Mateusz – konserwator zabytków Krzysztof Góra (odc. 148),
• 2015: Disco polo – dyrektor więzienia,
• 2017: Wojenne dziewczyny – SS-man zatrzymujący Marysię (odc. 13),
• 2018: Leśniczówka – kłusownik (odc. 1, 13–14, 22),
• 2018: Drogi wolności – Stanisław Polman (odc. 9),
• 2019: Pierwsza miłość – znachor Kazimierz Kalica,
• 2019: Ojciec Mateusz – Andrzejek Grzelak, wuj „Pluskwy”,
• 2020: Sto lat – Tadeusz,
• 2020: Mistrz – franciszkanin,
• 2021: Mecenas Porada – profesor Adamczyk,
• 2024: Biała odwaga – dziadek.

Źródło: Filmpolski.pl.

Nagrody

Andrzej Pieczyński, wybitny artysta teatralny, zdobył liczne nagrody w uznaniu za swoje wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie sztuki. Oto niektóre z najważniejszych wyróżnień, które otrzymał w trakcie swojej kariery:

• 1984 – nagroda artystyczna wojewody gdańskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru za rolę Disc jockeya w Disco Story,
• 1984 – Toruń – OFTJA – nagroda publiczności za monodram Disco Story,
• 1988 – nagroda wojewody gdańskiego za rolę Judasza w przedstawieniu Jesus Christ Superstar w Teatrze Muzycznym w Gdyni,
• 1998 – nagroda indywidualna za rolę w spektaklu Zbiór bzdur… – gdyński Teatr Miejski na VII KTO w Warszawie,
• 2001 – nagroda dla zespołu Teatru Miejskiego w Gdyni za przedstawienie Zabić was to mało oraz nagroda indywidualna dla autora tekstu i reżysera w VII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskich Sztuk Współczesnych w Warszawie,
• 2001 – Nagroda Artystyczna Prezydenta Miasta Gdyni w dziedzinie teatru,
• 2002 – nagroda teatralna marszałka województwa pomorskiego za najlepszą rolę męską jako Arturo Ui w Karierze Artura Ui Bertolta Brechta w reż. Wojciecha Adamczyka w Teatrze Miejskim w Gdyni.

Źródło: Filmpolski.pl.

---

Oceń: Andrzej Pieczyński

---