Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach

---

Historia

W 1921 roku, zakonnice zakupiły dużą posiadłość w Polskiej Wsi, w tym dworku, który był przeznaczony na klasztor. W niedługim czasie rozpoczęto budowę znacznej szkoły z internatem, zaprojektowanej przez Juliana Putermana-Sadłowskiego. W styczniu 1922 roku rozpoczęła działalność 8-klasowa szkoła, która cztery lata później uzyskała status państwowy. Budynek szkoły został ukończony w 1930 roku.

Po reformie systemu edukacji w Polsce, która miała miejsce w 1932 roku, instytucja ta zmieniła się w 4-letnie gimnazjum oraz 2-letnie liceum, do którego uczęszczało około 100 uczennic, z czego niemal wszystkie mieszkały w internacie. Równocześnie Zgromadzenie sióstr prowadziło Prywatne Kursy Gospodarstwa Domowego dla około trzydziestu ubogich dziewcząt z okolicznych miejscowości.

W trudnych czasach II wojny światowej, przełożona generalna wysłała do klasztoru kilka sióstr niemieckich, aby mogły reprezentować instytucję wobec hitlerowskich władz i uchronić posiadłość przed zniszczeniami. W latach 1940–1945 w budynku mieścił się szpital niemiecki, w którym siostry z zakonu pełniły swoje obowiązki, co pozwoliło wspólnocie przetrwać okres okupacji.

Po zakończeniu wojny, w kwietniu 1945 roku, siostry wznowiły działalność gimnazjum, w którym od tego momentu mogli uczyć się także chłopcy (na prośbę kardynała Augusta Hlonda), jednak w internacie pozostawały jedynie dziewczynki. W następnym roku otwarto 2-letnią Szkołę Rolniczą, która funkcjonowała do 1950 roku, aby zapewnić edukację jak najszerszej grupie młodzieży. Warto zaznaczyć, że podczas wojny w Wielkopolsce nie istniał rozwinięty system tajnego nauczania.

W kolejnych latach szkoła przekształcała się zgodnie z wprowadzanymi reformami szkolnictwa w Polsce: zmieniała się w 11-latkę, a następnie w 4-letnie liceum, 3-letnie gimnazjum i 3-letnie liceum. Dyrekcja każdorazowo musiała ubiegać się o przyznanie praw państwowych w obliczu wielu trudności, ale mimo to, przetrwała czasy socjalistyczne i komunistyczne, stając się jedna z dziewięciu prywatnych szkół żeńskich prowadzonych przez zgromadzenia zakonne w Polsce oraz jedyną w Wielkopolsce. Równocześnie, w latach 1957–1963, zakonnice organizowały również szkołę Gospodarstwa Domowego.

Niełatwy okres stalinizmu był szczególnie wyzwaniem dla szkoły, jednak ówczesna dyrektorka, Matka Gertruda Żurawska (1945–1967), niepodbicie walczyła o dalszą działalność szkoły, ubiegając się o prawa państwowe oraz zapewniając katolickie wychowanie uczennic, nawet w czasach ścisłego nadzoru władzy nad programem szkolnym. Siostry starały się zapraszać do szkoły wybitnych wykładowców, takich jak Stefan Świeżawski.

W klasztorze w Pobiedziskach działali również znani księża, m.in. Jan Kątny oraz abp Józef Glemp, który później został prymasem Polski; obaj pełnili funkcję kapelanów sióstr Sacré Coeur.

Wobec spadającej liczby uczniów oraz coraz trudniejszego procesu naboru, instytucja zamknęła swoje podwoje 31 sierpnia 2011 roku. Jednak w klasztorze pozostało kilka sióstr, które kontynuują prowadzenie domu rekolekcyjnego, oferując między innymi rekolekcje ignacjańskie, warsztaty, sesje rekolekcyjne, dni skupienia oraz rekolekcje w milczeniu.

Absolwentki i absolwenci szkoły przy klasztorze Sacré Coeur

Wśród absolwentek i absolwentów szkoły przy klasztorze Sacré Coeur można znaleźć wiele znamienitych postaci, które w różnorodny sposób przyczyniły się do rozwoju kultury, nauki oraz społeczności polonijnej w kraju i za granicą.

• Jadwiga Dąbrowska wyróżnia się jako filolożka romańska, poetka, tłumaczka, dziennikarka i prężna działaczka polonijna we Francji,
• Irena Fenikowska z d. Hozakowska, żona znanego pisarza i podróżnika Franciszka Fenikowskiego, a także matka aktora i reżysera Krzysztofa Orzechowskiego,
• Teresa Górska-Żółtowska, znana psycholożka oraz neurofizjolożka,
• Barbara Przygodzińska, odznaczona jako łączniczka Narodowych Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, oraz córka Józefa Przygodzińskiego,
• Ewa Semadeni z d. Wierzchleyska, małżonka matematyka Zbigniewa Semadeni,a również córka superstulatki Wandy Wierzchleyskiej, która była redaktorką „Głosu Dawnych”, biuletynu Związku Wychowanek Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa – Sacré Coeur,
• Zofia Skarżyńska, żona generała Michała Gutowskiego,
• Helena Szołdrska, archeolożka oraz prehistoryczka, a także żołnierka Armii Krajowej,
• Maria Helena Świeżawska z d. Stadnicka, żona Stefana Świeżawskiego,
• Ewaryst Waligórski, który był inżynierem i pełnił funkcję ministra transportu oraz gospodarki morskiej.

Każda z wymienionych osób wnosiła swój wkład w rozwój lokalnych społeczności i kultury, ilustrując bogaty dorobek, który ma swoje korzenie w edukacji oferowanej przez klasztor w Pobiedziskach.

---

Oceń: Klasztor Sióstr Sacré Coeur w Pobiedziskach

---